-W takim razie nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś jednak dołączyła -uśmiechnęłam się po czym zaprowadziłam wilczycę do jaskini. Wcale jej nie zignorowałam. Doskonale rozumiałam, co przeżywa. Sama nie wiem gdzie jest moja rodzina. Jak na to teraz patrzę... Niektórzy mają jeszcze mniej szczęścia ode mnie. Moim zadaniem jest próba przywrócenia choćby namiastki, tego co te wilki straciły. Jeśli chcą, oczywiście.
Załatwiłam wilczycy odpowiedni wpis do księgi i tradycyjny obchód po terenach watahy... Nigdy nie zapomnę zaskoczenia jakie malowało się na twarzy Animae, gdy dowiedziała się, że to ja jestem alfą.
-Nic ci tu nie grozi -dodałam na koniec - Mam nadzieję, że polubisz to miejsce.
<Animae? Nie wiem co pisać... Ale w końcu dołączyłaś xD>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz